هر وقت صدای اذان می آید دلم به شوق می آید هروقت نام مبارک امام رضا علیم السلا م را میبرند یا ضریح مبارک وشعر معروف راهم بده را میخوانند روحم به زیارت آقا میرود زانومیزنم التماس میکنم آقا دیگر طاقت ندارم   وقتی تاریخ اسلام را در ذهنم مرور   میکنم رنجها فاطمه زهرا س وغمهای امام علی رابیاد می آورم اشکم جاری میشودآن موقع به همه آنها می اندیشم به سلمان مقدادابوذر میثم مالک اشتر به فراق آمنه ورنجها ی خدیجه وغمهای ام ابیهادرشعب به پناه بردن فاطمه بنت اسد به خدای کعبه به  آنها که باخوبان عالم بودند به فضه اسمائ به مادر پیامبر ومادران امام معصوم به تک تک شهدا ئ صدر اسلام وشهداء کربلا به انقلاب اسلامی ایران وحضرت امام اشکم امانم نمیدهد بدلم میگویم توعاشق شده ای عاشق ارزشها خوبیها عاشق شهدا ئ چقدر عزیز هستند چقدر به  توآرامش میدهند چقدر شکوه عظمت دارند با خودم میگویم جانت فدای کودکان امام حسین علی اصغر رقیه سه ساله ودیگر طاقتم طاق میشود الآ ن هم دارم اشک میریزم من عاشق شده ام عاشق رسیدن به خدا رسیدن به شهداءهیچ چیز در عالم زیباتر از آنها نیست روزی که شاعر شدم نمیدانستم عاشقی چیست فکر میکردم همین روابطی که بین مردم با هم هست عشق است اما دیدم نه عشق قدسی وروحانی ومعنوی وقلبی وجانی است وحالا من مجنونی هستم که لیلی را نه تنها مشاهده بلکه درک میکنم زبان قاصر از گفتن عشق ماست ومن ذره ذره جانم را در کف دست گرفته ام این دل دیگر از دست من رفته است این روزها داغ امام امان مرا گرفته است و...سکوت میتواند به من آرامش ببخشد

                                                 مدیر وبلاگ شیدای اصفهانی